Pożyczyłam od brata lustrzankę...

Pierwsza była fotografia, potem był film. 

U mnie odwrotnie. 

Kamera pasuje do mojej dłoni idealnie, przedłużając czas i przestrzeń. Obraz ruchomy - ten lubię najbardziej. Aparat pasuje mi trochę mniej, ale jego siłę doceniam bardzo. W końcu przedłuża ułamek sekundy w nieskończoność. Idę za ciosem i chcę zakolegować się z aparatem, zmniejszyć nieco dystans między nami. I mam na myśli aparat, a nie gupiostrzelne urządzenie, którym robię zdjęcia na co dzień, niczym górnik robi węgiel w kopalni: i tak nic nie widać, i tak są szumy, i tak jest brudno. I na co mi kadrowanie, budowanie kompozycji i praca między planami..?

Ale z aparatem mojego brata to już zupełnie inna sprawa. Dzięki, bracie, żeś mi swój sprzęt użyczył! :)

W roli głównej moje kochane tasiemki:

Po tej tasiemkowej sesji zachciało mi się mieć taki aparat...