Jak dobrze być blogerem

Był taki czas, kiedy bloga nie miałam. Był czas, kiedy o blogowaniu niewiele wiedziałam. To było nie tak dawno, a mnie się wydaje, że lata świetlne temu. Bo wiele się zmieniło. I długo by pisać o tym, co i dlaczego. I wiele by pisać o zaletach blog-sfery. Ale ja chcę wspomnieć o tej najważniejszej, która zmienia najwięcej.

O ludziach.

Blogi to ludzie. Ci, którzy piszą i Ci, którzy czytają. Wielu z nich na stałe wpisałam w krajobraz mojej codzienności. Jak dobrych znajomych. Bo stali się dobrymi znajomymi. Zaglądam, oglądam, podglądam, podziwiam. Czerpię pozytywną energię i sięgam po inspirację. To jest fajne, to jest niezwykłe. 

Tym większe znaczenie ma możliwość poznania kogoś w realu. Tym bardziej cieszę się, że się udało. 

Inka z Zakątka Inki była drugim obserwatorem mojego młodziutkiego bloga, a dziś jest już moją super kumpelką-blogerką z reala. Mieszkamy w tym samym mieście i wykorzystujemy ten fakt na każdym froncie. Poznanie Inki to wielka radość i przyjemność. Oraz korzyści w rzeczy samej.

Bo nie dość, że się fajnie gada i miło kawę pije razem, to jeszcze na wymiankę w realu się umówiłyśmy.  Ja zamówiłam czapeczkę z chustą dla Dusi. A co dostałam? No co?

Cały mega komplet o urodzie wyjątkowej! I czapka, i dwie piękne chusty (jedną przejął Maciek), i torebka, i kokardki. I wszystko w turkusie i błękicie, jak Dusia lubi najbardziej.

Na Maćka raczej nie zwracajmy uwagi. Jako prawdziwy chłop nie przejął się nadto nową chustą. Za to Dusia jest oczarowana całością i nic innego nosić nie chce. Zwłaszcza z torebką się nie rozstaje. Wiadomo, kobieta!

O tym, jak bardzo cieszą mnie te wspaniałe prezenty i jak bardzo jestem wdzięczna, Inka już wie najlepiej. Cieszę się straszliwie, a najbardziej ze spotkania w świecie rzeczywistym. Kolejna kawa po majówce.